Kard. Bolesław Kominek, metropolita wrocławski urodził się 23 grudnia 1903 roku w Radlinie, w wielodzietnej rodzinie Franciszka Kominka i Katarzyny z domu Kozielskiej. Był najstarszy spośród dziewięciorga dzieci. Ochrzczony został w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Marii Magdaleny w Radlinie. Do gimnazjum uczęszczał w Rybniku. Ukończył je w 1923 roku jako pierwszy polski maturzysta. W tym samym roku podjął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 11 września 1927 roku w Katowicach. Wkrótce został skierowany na dalsze studia do Paryża. W ciągu trzech lat uzyskał tytuł doktora filozofii oraz licencjat nauk społecznych. Po powrocie ze studiów przez rok był wikariuszem w parafii p.w. Świętych Apostołów Jana i Pawła w Katowicach-Dębie. W 1931 roku biskup Stanisław Adamski mianował ks. Bolesława Kominka sekretarzem swojej osobistej kancelarii, zlecając mu przede wszystkim sprawy związane z diecezjalną Akcją Katolicką. W związku z tym pracę organizacji katolickiej studiował przez pewien czas w Poznaniu.
Aż do wybuchu wojny w 1939 roku ks. dr Bolesław Kominek pełnił funkcje sekretarza Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej, asystenta kościelnego diecezjalnego Związku Mężów Katolickich oraz był referentem Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Zajmował się również pracą dziennikarską redagując „Front Katolicki” (dodatek do „Gościa Niedzielnego”), „Der Sonntagsbote”, „Głos Misji Wewnętrznej”. Pisał też „Gawędy Stacha Kropiciela” drukowane w „Gościu Niedzielnym”.
Podczas drugiej wojny światowej pełnił funkcje referenta duszpasterskiego i prowadził działalność patriotyczno-społeczną. Był stałym łącznikiem i informatorem wywiezionego przez Niemców do Generalnej Guberni biskupa Stanisława Adamskiego. Uratował wielu polskich kapłanów i świeckich przed hitlerowskimi prześladowaniami. Rozwinął szeroką akcję pomocy dla Polaków pozbawionych chleba i oparcia.
We wrześniu 1945 roku został mianowany Administratorem Apostolskim na Śląsku Opolskim. Prowadził tam intensywną pracę organizacyjną, przygotowując zręby dzisiejszej diecezji opolskiej.
10 października 1954 otrzymał sakrę biskupią w Przemyślu. Dwa lata później rozpoczął biskupie posługiwanie we Wrocławiu. Znów zajął się organizowaniem niemal od podstaw życia kościelnego Wielu wysiłku włożył w przywrócenie Polsce i Kościołowi tak zwanych Ziem Zachodnich.
Tytuł arcybiskupa otrzymał w roku 1962. Od 1972 roku był ordynariuszem i metropolitą wrocławskim. W lutym 1973 roku Ojciec święty Paweł VI podniósł Bolesława Kominka do godności kardynała. Ten sam papież mianował go członkiem Papieskiej Komisji Iustitia et Pax oraz Sekretariatu do spraw Niewierzących.
Kard. B. Kominek przez wiele lat przewodniczył Komisji Duszpasterskiej Episkopatu Polski, a także Krajowej Komisji Iustitia et Pax. Pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego Europejskiej Konferencji Biskupów, zajmującej się zagadnieniami duszpasterskimi w Europie.
Jako uczestnik Soboru Watykańskiego II brał aktywny udział w przygotowaniu „Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym”, wykorzystując przy tym swoją głęboką wiedzę eklezjologiczną. Uczestniczył w Synodzie Biskupów w Rzymie, zajmującym się sprawiedliwością i kapłaństwem.
Prowadził rozległą korespondencję, wygłaszał wiele wykładów i konferencji, pisał artykuły, wydał szereg pozycji w zakresie eklezjologii i teologii pastoralnej. Wyprowadzał w życie kolegialność w Kościele jeszcze przed Vaticanum II. Odwiedzał szpitale, domy starców, ludzi opuszczonych. Utrzymywał kontakty z wieloma ludźmi, zbierając ich doświadczenia i dzieląc się własnymi.
Kardynał Bolesław Kominek zmarł 10 marca 1974 roku. Pochowany został we Wrocławiu.
W 2008 roku w naszej szkole zostało dokonane otwarcie Izby Pamięci poświęconej Kardynałowi, którą można zwiedzac po wcześniejszym uzgodnieniu z sekretariatem szkoły.
Prezentacja „Bądź odważny – idź. Biskup Bolesław Kominek wielki nauczyciel narodów.”